Waarom doe je wat je doet? In mijn ogen is dat altijd omdat het je wat geeft. Ook als het gaat over niet je grenzen aangeven. Met alle gevolgen van dien. Je kunt reageren vanuit het bewuste, maar ook vanuit het onbewuste. Vaak als we reageren op een manier die vraagtekens oproepen, reageren we vanuit het onbewuste deel. Wanneer je er bewustzijn op hebt, kun je ervoor kiezen als volwassen persoon het anders te doen. Hieronder mijn verhaal.
Anderhalf jaar was ik in een relatie waarbij ik mij regelmatig afvroeg waarom ik in deze relatie zat. Ik ontmoette hem in mijn schuur. We kletsten even en spraken later af om een keer te wandelen. Daarna, tijdens een ontmoeting bij mij thuis begon hij mij meteen te zoenen. Ik schrok van zijn actie, bevroor, en in plaats van het gedrag een halt toe te roepen bleef ik glimlachen en deed er een schepje bovenop. Een onbewust deel had het overgenomen. De relatie die volgde was erg leerzaam maar telkens bleef de vraag waarom ik bij deze man was. Na een half jaar verbrak ik de relatie. Toch kon ik geen afscheid nemen en ging weer terug. Na een half jaar gebeurde dit opnieuw. Ik stelde zelfs voor te gaan samenwonen. Dit zorgde ervoor dat ik na een paar maanden zeker wist dat deze man niet bij mij paste. Wat ik op dag 1 eigenlijk al wist duurde anderhalf jaar voordat ik er definitief een punt achter kon zetten.
Op de laatste avond voor de verhuizing vroeg ik de man hoe hij het zag na de break-up. Als eerste benoemde hij “misschien zie ik je nooit meer”. Terwijl hij dit zei voelde ik mijzelf verkrampen en het innerlijk kind schrikken: nu ben ik helemaal alleen. Terwijl er in mij van alles te voelen was ging hij verder met z’n zin: “misschien bel ik je binnenkort eens als ik iets wil delen”. Nu was er een ander deel in mij, een volwassen deel, die daar helemaal geen behoefte aan had. In één zin werden er twee verschillende delen in mij aangesproken. Het volwassen deel was heel duidelijk in haar standpunt, maar het kindsdeel had angst. Toen ik het kindsdeel gaf wat het nodig had kon ik diezelfde avond zeggen dat ik na de verhuizing geen behoefte meer had aan contact. Het volwassen deel voelde zich eindelijk gehoord; het had duidelijk een grens gesteld.
Maar waarom heeft deze relatie anderhalf jaar geduurd voordat ik m’n grens kon stellen? Het antwoord kwam een paar maanden later. In de tussentijd was er, buiten wat administratieve afhandelingen, geen contact geweest.
Op een dag kwam hij weer in mijn schuur. Eigenlijk had ik iemand anders verwacht die mijn boodschappen bracht maar hij noemde de naam van mijn hond en ik herkende zijn stem. Ik stond op om even een praatje te maken. Ik voelde me ongemakkelijk en kon hem amper aankijken. Opnieuw verbaasde het mij dat ik anderhalf jaar samen was geweest. Buiten deze verbazing voelde ik verder niets. Ik moest dieper graven om bij het antwoord te komen waarom ik hem had toegelaten en daarmee over mijn grenzen was gegaan. Heel minutieus nam ik de ontmoeting door. Ik zat op de bank en opeens hoorde ik hem de naam van mijn hond noemen. Ik stond meteen op van de bank! Er was een deel in mij dat heel blij was dat hij er was. Toen ik contact maakte met dit deel was dit mijn ontzettend eenzame deel. Dit deel hunkerde zo naar contact dat het bereid was om over grenzen te laten gaan. Toen ik dat voelde kwamen de tranen..
Op de onbewuste laag werd de hunkering naar liefde en aandacht vervuld. Daarom ben ik in deze relatie gestapt. En ondanks dat ik 2x weg ging was de hunkering zo groot dat ik weer terug ging. Het duurde bijna 2 jaar om het onbewuste deel zichtbaar te krijgen. Nu ik dit inzicht heb kan ik een volgende keer eerst checken van waaruit ik reageer.
Janneke is lichaamsgericht practitioner en begeleidt mensen bij het voelen. Door meer in je lichaam te komen leer je jezelf beter kennen. Met deze inzichten heb je de mogelijkheid in beweging te komen en beslissingen te nemen die beter bij jou passen.