Van Licht Naar Donker

Van Licht Naar Donker

Afgelopen zomer ging ik op vakantie naar de Ardennen. Er was één huisje dat mij meteen aansprak; een klein bakhuisje in een prachtige omgeving. Het stond vol met spullen. Hoewel ik niet van veel spullen houd voelde ik toch dat daar ik daar heen moest. Het huisje was alleen in de tweede week van mijn vakantie beschikbaar en ik boekte een ander huisje voor de eerste week.

Aangekomen bij het eerste huisje voelde als thuiskomen; een heerlijk licht huisje met natuurlijke materialen. Een moestuin waar ik kruiden mocht plukken en ik werd die week meermaals verwend met oogst uit de tuin. Een alleraardigste gastvrouw die met haar honden naast mijn huisje woonde en regelmatig maakten we een praatje als we elkaar tegen kwamen in de tuin. Het was die week ook nog eens heel mooi weer.

Op de dag van vertrek ging de temperatuur zo’n 10 graden naar beneden. Na een uur rijden kwam ik aan bij het tweede huisje. Het huisje waarbij ik had gevoeld dat ik daar heen moest. Bij binnenkomst bleek het echt een heel klein huisje te zijn met beneden één raam en een voordeur. De gordijnen deed ik meteen open om een beetje daglicht binnen te laten. Daarna begon ik met het uit de weg ruimen van de vele prullaria. Het huisje rook naar chemische luchtverfrissers. Al snel vond ik de geurstokjes achter de vuilnisbak die ik inpakte zodat ik de geur niet meer rook. Mijn lichaam reageert nogal op chemische luchten. Daarna kwamen de gemaskeerde luchten tevoorschijn.

Ik begreep niet waarom ik naar dit huisje moest. De overgang kon niet groter zijn. Het was klein, oud, donker, muf en vol “ballast”. Dat ik behoorlijk in de weerstand zat merkte ik toen ik ook nog eens diep in mijn vinger sneed. Uiteindelijk ging ik er voor zitten en ging naar binnen. Dit huisje was de metafoor voor het donker. Ik wilde er niet zijn. Het is veel makkelijker om in een lichte omgeving te zijn.

Het duurde tot dag 3 voordat ik mij kon overgeven aan het donker. Uiteindelijk deed ik de gordijnen weer dicht en kon steeds makkelijker zijn met de kleine ruimte. Ik leerde de houtkachel aanmaken en kon mij ontspannen.

We gaan nu de herfst in. De bladeren vallen van de bomen, de temperatuur gaat omlaag en door de verandering van de klok is het ’s avonds vroeg donker. In contact met anderen ervaar ik dat het met regelmaat gaat over de weerstand die er is om de donkere periode in te gaan. Ik herken het proces omdat ik deze ervaring had met het lichte en het donkere huisje.

Als we kijken naar het ritme van de natuur komt er na een periode van veel licht ook een periode van donkerte. Na de overvloedige oogst aan het einde van de zomer laat de natuur alles los wat niet meer dient in de herfst en gaat in rust in de winter. Kun je meebewegen met deze cyclus? Kun je naar binnen gaan en tot rust komen? De natuur neemt de tijd om te herstellen en haar levenskracht op te bouwen voor vernieuwing in het volgende seizoen. Kun jij dat ook? Om naar binnen te keren en jezelf te ontmoeten. Wanneer de blaadjes zijn gevallen blijft de kale stam over. Durf je ook alle donkere kanten naar boven te laten komen, deze te ervaren en te doorvoelen om uiteindelijk werkelijk los te laten? Alleen op die manier kun je jezelf klaar maken voor de volgende cyclus.

Mocht je het lastig vinden om naar het donker te gaan of in het donker te zijn dan help ik je graag. Het is namelijk het donker waar je de zaadjes van je leven plant om deze in het voorjaar te laten ontkiemen.

Recente blogs
Categorieën
Voelen